Immortality

Dla niektórych, powiedzmy, z powodów życiowych, mimo że od lat nie mogłem się doczekać zagrania w najnowsze dzieło Sama Barlowa, dopiero w zeszłym miesiącu w końcu miałem okazję to zrobić, stąd moja spóźniona recenzja. Ale było też coś nie tak z promocją tego tytułu, który faktycznie ukazał się 30 sierpnia, ale przeleciał pod radarem wielu osób, zarówno przed, jak i po tym dniu. A kiedy mówię źle, mam na myśli absolutnie niesprawiedliwe, ponieważ Immortality jest jedną z najgłębszych, najmądrzejszych i najbardziej unikalnych gier narracyjnych w historii, nie wspominając o tym, że jest to prawdopodobnie najlepsza oferta FMV, jaką można znaleźć. Tak więc, zanim zacznę - i bardzo mile widziane do dalszego czytania, ponieważ ta recenzja jest wolna od spoilerów - po prostu zafunduj sobie nigdy wcześniej nie widzianą mechanikę narracyjną, przynajmniej rzucając okiem na Nieśmiertelność, wypróbowując ją przez krótką chwilę. Jest tak przystępny cenowo, jak około 15 euro na PC lub Xbox, ale jest również częścią zarówno Netflix, jak i Game Pass, więc na co czekasz?

Teraz, przede wszystkim, lmmortality jest na pierwszy rzut oka historią Marissy Marcel, wschodzącej aktorki, która zadebiutowała w Ambrosio z 1968 roku, skonsolidowana w Minsky z 1970 roku, a następnie, niespodziewanie, powróciła w 1999 roku w Two of Everything po tajemniczej przerwie. Ale bardziej tajemniczy jest fakt, że potem zniknęła, aby nigdy więcej jej nie widziano, a żaden z jej filmów nie został wydany publicznie. Gra oficjalnie prosi graczy o rozwikłanie tych dwóch tajemnic (co stało się z Marissą Marcel i dlaczego żaden z filmów nie został opublikowany), ale na dłuższą metę stawia przed nimi głębsze, większe pytania.

Tak więc, być może jako przyjazne zastrzeżenie, pamiętaj, że nie jest to typowa tajemnica morderstwa. Że nawet jeśli trzy filmy dotyczą zabójców i ofiar, jest to znacznie więcej niż tylko ujawnienie, kto kogo zabił i ich motywy. Pozwólcie, że zalecę, abyście podeszli do tego z wrażliwym, otwartym umysłem, ponieważ kiedy przekroczycie podstawową fabułę, różne tematy i obawy, które wnosi do stołu, poproszą was o przeczytanie, wyczucie i wreszcie zinterpretowanie jego artystycznego języka filmowego w bardzo otwarty sposób.

Sądząc po najbardziej namacalnych i technicznych aspektach Immortality, jest to zdecydowanie jedna z najbardziej, jeśli nie najbardziej ambitna i innowacyjna praca FMV autorstwa Barlowa lub prawie kogokolwiek innego. Wychodząc z genialnych Her Story i Telling Lies, które były zarówno w skali domowego wideo (odpowiednio nagrania z przesłuchań policyjnych i nagrane strumieniowe rozmowy wideo), jak i oparte na słowach pod względem przeglądania klipów, Immortality robi imponujący skok zarówno pod względem wartości produkcyjnych, jak i jeśli chodzi o główną mechanikę rozgrywki.

Tutaj dosłownie mówimy o trzech pełnych filmach, które zostały profesjonalnie zaplanowane i napisane tak, jakby miały zostać wydane w swoich epokach. Tylko część ich sekwencji jest pełna, zanim kamera zrobi zdjęcie, podczas gdy reszta materiału pochodzi z prób, momentów zza kulis, materiałów bonusowych i sesji czytania scenariusza. Być może żaden z nich nie byłby godny Oscara, ponieważ w końcu odtwarzają dokładnie ten rodzaj filmu i sukcesu, który chcą naśladować pod względem budżetu, scenerii i skali, ale mogliby odnieść sukces w swoich gatunkach i czasach. Scenariusz Barlowa z dodatkowym scenariuszem autorstwa Allana Scotta, Amelii Gray i Barry'ego Gifforda jest po prostu tak dobry. Niezwykle dobre są również zdjęcia każdego filmu, ton i oczywiście niesamowicie przekonująca gra pełnej obsady. Ale wrócę do tego później.

Tak więc, mając już wartości produkcyjne i jakość kinową przez dach, można było zobaczyć, jak Barlow dodaje lekki zwrot do swojej tekstowej formuły przeglądania klipów, aby nazwać to dniem, ale nie może to być dalsze od prawdy, ponieważ tym razem słowa są pozostawione, aby wysunąć obrazy na pierwszy plan. Oznacza to, że nie wpisujesz już słów kluczowych ani nie wybierasz ich z napisów, aby następnie odblokować inne klipy za pomocą tych terminów. W Immortality przeglądasz i odblokowujesz nowy materiał, wybierając obiekty lub twarze na obrazie, co pozwala przewijać i przewijać taśmy, aby dowiedzieć się, czy "ten" element da ci to, czego chcesz dowiedzieć się więcej o konkretnym filmie lub aktorze. Jest zabawny, wciągający i pełen możliwości (liczba klikalnych elementów jest imponująca), a ponieważ nieustannie przenosi cię do materiału z innego filmu, zmusza cię do rozpoczęcia układania i rozumienia wydarzeń z trzech filmów zarówno w grze, jak iw twojej głowie. A oto kolejne przyjazne przypomnienie, że możesz sortować materiał zarówno według kolejności scenariusza, jak i daty nakręcenia. I że, genialnie, portret może oznaczać zarówno obraz, jak i temat. Proszę.

Już samo to byłoby fantastyczną grą i obowiązkowym doświadczeniem dla miłośników kina, ponieważ pokazuje, jak kręcono i kręcono filmy, a co dzieje się przed i za kamerami w sposób nawet edukacyjny. To niemal dokument sam w sobie o zdjęciach, występie, scenariuszu i rolach zarówno aktorów, jak i reszty obsady, list miłosny Barlowa do tego, co naprawdę rozumie jako piękną formę sztuki. Przeglądając i odblokowując materiał filmowy, próbując opowiedzieć na nowo trzy historie, a jednocześnie zrozumieć, co stało się z Marissą Marcel, widzisz ewolucję powracających członków obsady podczas trzech zdjęć jako coś w rodzaju czwartej historii.

I wtedy to się dzieje. Wtedy zdajesz sobie sprawę, że w tym czwartym równoległym wątku jest więcej, znacznie więcej.

Może się to zdarzyć bardzo wcześnie lub dość późno w grze (dla mnie stało się to po trzech godzinach). Od niechcenia majstrujesz przy taśmach, co jest już drugą naturą i nagle zauważasz coś innego. Wizja, z twoich koszmarów. Gorąco polecam grać za pomocą kontrolera z obsługą dudnienia na Xbox lub PC zamiast w stylu tabletu Netflix, ponieważ jest to po prostu bardziej namacalne, zarówno wyzwalacze, jak i analogowe drążki działające jak dobre odtwarzacze kaset wideo. Może to wywołać coś, co wydaje się być zjawą, a może kradzieżą tożsamości niektórych aktorów, o których myślałeś, że się zapoznajesz. Przez pierwsze cztery, pięć razy jest to szokujące, ekscytujące i mrożące krew w żyłach w sposób, który przypadkowo pamiętam tylko z Silent Hill: Shattered Memories. I to jest przerażające i mylące, ale potem zaczyna się ujawniać. I jeszcze bardziej uzależniający.

Nie będę wchodził w szczegóły na ten temat, ale powiedzmy, że istnieje odwrócona strona B wielu taśm, którą warto zbadać, jeśli odważysz się poznać prawdziwe znaczenie nieśmiertelności. Że kiedy zaczynasz rozumieć każdą historię i być może mieszasz życie i role aktorów, gra zaczyna przenikać pojęcie czegoś większego ponad nimi i w nich. Odkrycie, co tak naprawdę stało się z Marissą Marcel, nieuchronnie wiąże się z radzeniem sobie z większymi wyzwaniami związanymi z ludzką kondycją. Że potrójna historia, która pozornie mówi o seksie, aspiracjach, uprzedmiotowieniu kobiet, grzechach, muzach i tworzeniu filmów, musi ostatecznie zmierzyć się z tym, co sztuka dla nas znaczy, co historycznie oznaczała dla ludzi. I ze wszystkim, co przychodzi frustracja, zrozumienie i transcendencja, a Nieśmiertelność wyraża je wszystkie w piękny, druzgocący sposób.

Tam zdajesz sobie sprawę, że istnieje dodatkowy wymiar do już wspaniałego występu tych aktorów, którzy grają innych aktorów i ich postacie, czasami nawet kuszonych lub kontrolowanych przez trzecią istotę. Manon Gage jest po prostu idealna i wszechstronna jako Marissa Marcel, jako Matylda, jako Franny, jako Maria i jako Heather, ale potem Charlotta Mohlin, i nie googluj jej roli, dopóki nie zagrasz, uzupełnia ją pamiętnym wykonaniem bardziej artystycznego niepokoju.

Sposób, w jaki Nieśmiertelność reprezentuje wiele z tych koncepcji i przedstawia graczom potencjalne refleksje, próbując uczynić z nich aktywną część niektórych z nich, może być czasami zbyt niejasny, do tego stopnia, że ryzykuje ich irytację, a nawet rezygnację. Ponieważ każda gra rozwija się inaczej dla każdego gracza, kolejność wydarzeń może sprawić, że doświadczenie będzie płynniejsze lub niezdarniejsze, a większość nawet zobaczy napisy końcowe bez pełnego pojęcia o nadrzędnych historiach trzy plus jeden, więc wymaga to nie tylko twojej uwagi, ale także chęci i zaangażowania oprócz wspomnianej otwartości umysłu.

Biorąc to pod uwagę, jedyne interaktywne przywrócenie trzech filmów jest już bardziej wciągające niż Telling Lies pomimo bardziej skoncentrowanej narracji i po prostu osiąga poziomy, których inne gry nawet nie brały pod uwagę. Nieśmiertelność to niesamowity wysiłek, gra, którą można dzielić się z większą liczbą ludzi podczas gry, a następnie studiować i zastanawiać się nad nim, a także spojrzenie na świat filmu, który rozwija się tak, jak nigdy wcześniej. Kiedy w nią grasz, w jakiś sposób staje się częścią ciebie.